De Legende van de verloren Toon
In één toon zijn vele andere tonen te horen.
Ga achter een piano zitten, druk het pedaal in en speel bijvoorbeeld een lekkere lage toon. Doe dit een half uur en je zult horen wat ik bedoel.
De meest duidelijk te horen boventonen blijken een harmonie te vormen. En wel een harmonie in zijn zuiverste vorm. Een grondtoon, een zuivere quint en een zuivere terts. Hier vanuit is ons toonsysteem ontstaan. Dat toonsysteem, deze taal bestaat al eeuwen en lijkt onuitputtelijk. Gelijk een spreek- en schrijftaal.
Zingen is van alle tijden. Zingen hebben moeders altijd gedaan. Liederen zijn er ook al heel lang, maar zijn er minder lang dan het zingen. Daarvoor moesten de grote jongens van toen eerst nog ons toonsysteem filteren uit die ene natuurtoon.
En iedere keer gebeurt het als ik oude zwartwit fragmenten op de televisie zie.
Ik hoor mensen zingen op een padvinderij Jamboree. Ik hoor kinderen sinterklaasliedjes zingen. En ik denk: ze zingen totaal anders dan nu.
In Nederland werd gezongen met de toon van “Kun je zingen zing dan mee”
De verloren Toon, de verloren zangToon.
De verloren ronde, klassieke, gedragen TOON.
Wat is er toch gebeurt met de manier van zingen van onze zangcultuur liederen?
Ik hoor het niet meer. Men zingt anders. Wat is er gebeurt??
De intrede van de lichte muziek? Muziek uit blik? Het gebrek aan maat? Niet aan tempo, maar aan maat. Maatbeweging.
Ik neem u mee naar het jaar 1825, naar het grote Germaanse rijk, Duitsland. Veel van onze melodieën komen uit Duitsland rond 1800. Bach en Handel zijn 75 jaar dood, Mozart 31 jaar. Leipzig, Salzburg, Wenen. Veel van onze muziek komt daar vandaan.
Als niemand zingt, of speelt op een instrument, is het in 1825 stil. Gewoon stil. Er is alleen muziek wanneer iemand iets doet. Dit lijkt een wat stomme opmerking, maar tegenwoordig is het vaak andersom. Er wordt zoveel muziek uit blik geserveerd, dat de muziekmakende mens, de homo Ludens bijna niet meer gehoord wordt.
Een kind huilt, de verzorger troost zingend.
Een kind is bang, de verzorger stelt zingend gerust.
Een kind vraagt liefde en de verzorger zingt.
Hoe zingt zo’n moeder?
Doe je oren dicht, en luister of je je daar iets bij voor kan stellen.
Er is prachtig gezongen door de gevangenen van een vrouwenafdeling in een concentratiekamp in Japan. Wat putten vrouwen uit zingen in zo’n uitzichtloze hopeloze toestand?
Liefde, Kracht, Verbondenheid, Vreugde, Verdriet, en niet te vergeten de mogelijkheid tot stil protest.
Zingen mag van God.
Cést le Ton qui fait La Musique.
Musique, c’est Therapique
Musique, c’est Unique..........................................................